Tekunica (Spermophilus citellus) je glodar iz familije veverica (Sciuridae), živi pod zemljom u mreži hodnika koje sama kopa. Veoma ljupka životinja dužine do 23cm, kratkog repa, malenih ušiju i krupnih očiju, smeđesive boje. Zbog kopanja ima vrlo snažne prste i duge nokte na nogama, izduženo telo, vrlo malen rep kako im ne bi smetao dok se provlače kroz uske podzemne hodnike. Njen izgled karakteriše poza “svećice“, kada životinja sedi na zadnjim nogama i uspravljenog trupa osmatra okolinu.
Budući da su aktivne tokom dana, vrlo ih je lako uočiti kako se hrane ili veselo igraju na otvorenim travnatim površinama oko ulaza u tunel. Na svaki znak opasnosti oglašavaju se snažnim pištanjem, upozoravajući ostale članove porodice. Pravi je stepski glodar i hrani se iskopavajući korenje i gomolje, prikupljajući semenke i plodove.
Ova životinja je, u vreme kada je bila široko rasprostranjena i brojna, korišćena u ljudskoj ishrani za izradu krznarskih proizvoda, a od ugojenih tekunica pravljen je i domaći sapun. Do danas je prisutan njen višestuki naučni značaj. Kao prezimar, sa specifičnom ekofiziologijom, objekat je mnogih laboratorijskih istraživanja. Brojni radovi o termoregulaciji i termogenezi rezultat su istraživanja ovoga sisara.
Nekada široko rasprostranjena vrsta u celoj srednjoj i istočnoj Evropi, tekunica je danas evropski endem. Zbog intenziviranja poljoprivrede i industrije početkom 19. veka njena rasprostranjenost i brojnost naglo su se smanjile. Seoskih pašnjaka je u Vojvodini ostalo veoma malo, a tipična stepa, kao njeno izvorno stanište, očuvana je još samo fragmentarno, na veoma malim površinama. Nestajanje ove vrste nije samo osiromašenje genetskog fonda sisara, već i ugrožavanje opstanka određenih ptica grabljivica za koje je tekunica hrana od vitalnog značaja. Među njima je i veoma redak orao krstaš, stepski soko i mnoge druge. Tako gubitak jedne karike u lancu ishrane dovodi i do značajnog smanjenja ukupne biološke raznovrsnosti.
Očuvanje ove vrste, moguće je jedino aktivnim merama zaštite njenih staništa i lokalnih populacija, kroz posebne programe zaštite biodiverziteta i adekvatnog upravljanja i korišćenja zaštićenih prirodnih dobara kao što je SRP „Titelski breg“. Lokalitet „Ločki pašnjaci“ jedan je od najznačajnijih staništa tekunice u ovom delu jugoistočne Evrope.
